Ldk! Camp - Włocławek 2020
Bieg na 100m

Jak to działa

Biegacze ścigają się na dystansie 100 metrów po prostej, kończącej dystans 400-metrowej bieżni. Startują z bloków i biegną po torach.

Czas reakcji - mierzony przez czujniki w pistolecie startowym i na blokach - mniejszy niż 0,1 jest uznawany za falstart i zawodnicy zostają zatrzymani, a zawodnik za to zdyskwalifikowany.

Historia

„Stade” (wyścig 192 m, inaczej Stadion) był częścią starożytnych igrzysk olimpijskich i pierwszym dystansem sprinterskim. W bardziej współczesnych czasach bieg na 100 jardów (91,44 m) uznawano za najważniejszy sprint – jako część Igrzysk Wspólnoty Narodów, do roku 1966 - ale jako klasyczny dystans 100 m, znany jako konkurencja Blue Riband, jest częścią Igrzysk Olimpijskich od 1896 r.

Czy wiedziałeś?

Sprinterzy zazwyczaj osiągają maksymalną prędkość między 50 m a 60 m.

Złoty standard

Z dotychczasowych 28 finałów olimpijskich Amerykanie wygrali ponad połowę czyli 17. Jednak Jamajka zgarnęła cztery ostatnie złote medale olimpijskie, dzięki zwycięstwom   Usaina Bolta i Shelly-Ann Fraser-Pryce, którzy odnieśli zwycięstwa kolejno w 2008 roku i 2012.

Ikony – Świat

Jesse Owens

Fenomenalny amerykański sportowiec, który upokorzył Adolfa Hitlera. Przywódca hitlerowskich niemiec zamierzał wykorzystać igrzyska olimpijskie w Berlinie w 1936 r. jako wizytówkę „aryjskiej wyższości”. Czarnoskóry sprinter zdobył złoto na 100, 200 m, skoku w dal i 4x100 m.

Gail Devers

Ta amerykańska sprinterka wróciła do zdrowia po chorobie tarczycy (choroba Gravesa-Basedowa), by raz po raz wygrać Igrzyska Olimpijskie na 100 m w Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). W swojej długiej i płodnej karierze zdobyła również trzy tytuły Mistrzyni Świata na 100 m przez płotki.

Ikony – Polska

Marian Woronin

Zdjęcie J.Szewinski

Wicemistrz olimpijski (igrzyska olimpijskie w Moskwie w 1980) i mistrz Europy (Praga 1978) w sztafecie 4 x 100 metrów, brązowy medalista mistrzostw Europy w biegu na 100 m (Ateny 1982), rekordzista Europy w biegu na 100 m (10,00 s – 9 czerwca 1984, Warszawa – Memoriał Janusza Kusocińskiego – rekord przetrwał 4 lata), wielokrotny zwycięzca halowych mistrzostw Europy na 50 lub 60 m, zawodów o Puchar Świata i Europy, 15-krotny mistrz Polski w biegach na 100 m, 200 m i sztafecie 4 x 100 m.

W jego rekordowym biegu na 100 m zegar wskazał dokładny pomiar 9,992. Zgodnie z przepisami IAAF dotyczącymi zaokrąglania czasu, oficjalnie uznany został czas 10,00 s.

Marian Woronin jest pomysłodawcą i organizatorem Czwartków Lekkoatletycznych – zawodów sportowych dla dzieci do lat 13. Pierwsza edycja odbyła się w roku 1995 w Warszawie – w zawodach uczestniczyła młodzież z rejonu stolicy, a finał odbywał się na Stadionie Dziesięciolecia.

Rekordy życiowe:

100 m - 10.00 sek. (Warszawa, 1984 r.)

200 m - 20.49 sek. (Warszawa, 1980 r.)

Hala:

50 m - 5.65 sek. (Grenoble, Francja, 1981 r.)

60 m - 6.51 sek. (Lievin, Francja, 1987 r.) 

Stanisława Walasiewicz

Urodziła się w Wierzchowni koło Górzna. Jej rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdy miała 3 miesiące i osiadła w Cleveland. W USA używała zazwyczaj imienia i nazwiska Stella Walsh.

Już jako nastolatka wykazywała uzdolnienia w biegach i startowała w zawodach lekkoatletycznych dla juniorów. Chciała wystartować na Igrzyskach Olimpijskich w 1928, ale nie miała obywatelstwa amerykańskiego.

Po powrocie do Polski trenowała w Warszawie. Reprezentowała kluby: Sokół-Grażyna (1929–1934) oraz Warszawianka (1935–1939).

Przed igrzyskami w Los Angeles w 1932roku, amerykańska federacja lekkoatletyczna, licząc na jej niemal pewny medal, zaproponowała Polce obywatelstwo. Ona odrzuciła propozycję i wystartowała w reprezentacji Polski. Na olimpiadzie okazała się najszybszą biegaczką na 100 metrów, wyrównując rekord świata czasem 11,9 s i zdobywając złoty medal. Zajęła również 6. miejsce w rzucie dyskiem. Na kolejnych igrzyskach w 1936 w Berlinie musiała uznać wyższość Helen Stephens.

W czasie swojej kariery 14 razy poprawiała rekordy świata, doprowadzając je do wyników: 6,4 na dystansie 50 metrów (1933), 7,3 s na 60 metrów (1933, wyrównany w 1936), 9,8 na 80 m (1933), 11,6 s na 100 metrów (1937), 23,6 s na 200 metrów (1935), 24,3 na 220 jardów oraz 3:02.5 na 1000 metrów (1933). Wyniki lepsze od oficjalnego rekordu świata uzyskiwała również w skoku w dal.

W latach 1933-1946 była 24-krotną mistrzynią Polski na 60 m, 100 m, 200 m, 80 m ppł., skoku w dal, skoku w dal z miejsca, rzucie oszczepem, 3-boju, 5-boju oraz 54-krotną rekordzistką Polski.

Pod koniec lat 30. Walasiewiczówna powróciła do Stanów, gdzie startowała i wielokrotnie wygrywała amerykańskie mistrzostwa, mimo że nadal nie była oficjalnie obywatelką tego kraju. W 1947 wyszła za mąż za boksera Harry’ego Neila Olsona, dzięki temu uzyskała obywatelstwo amerykańskie jako Stella Walsh Olson. Po zakończeniu kariery sportowej była trenerką w USA, działaczką polonijną, współpracownicą PKOl. Walasiewicz zginęła 4 grudnia 1980 w czasie napadu na sklep (została śmiertelnie postrzelona przez napastnika). Została pochowana na Calvary Cemetery w Cleveland. W tym mieście jest dziś centrum sportowe nazwane jej imieniem.

Rekordy życiowe:

100 m - 11.6 sek. (Berlin, 1937 r.)

200 m - 23.6 sek. (Warszawa, 1935 r.)

Opracowanie PJ, dzięki uprzejmości www.worldathletics.org oraz przy wykorzystaniu www.pl.wikipedia.org i innych źródeł.

Aktualne tabele - Polska  Mężczyźni  Kobiety    Świat  Mężczyźni  Kobiety